Dlaczego warto być uprzejmym na pokładzie samolotu - krótka historia z morałem

Samochód pod każdym domem, telefon z dostępem do internetu w każdej kieszeni, lodówka w każdej kuchni. Wiele wynalazków jest tak „oczywista”, że wprost nie wyobrażamy sobie, że kiedyś przecież ich nie było.

#1. Przed budzikami

Każdy przywódca podczas swojej kariery musi się zmagać z trudnymi wyborami i dyskusyjnymi, ciężkimi decyzjami. Tym trudniej jest, gdy kraj prowadzi wojnę, w którą zaangażowana jest większość świata. Która z decyzji Churchilla mogła być dla niego najcięższa? Na to pytanie na łamach Quory odpowiedział Reza Fantana.

"Kilka lat temu leciałem z Los Angeles do Singapuru. Lot trwa ponad 16 godzin. Jestem dość wysokim facetem, mam ponad 190 cm wzrostu, więc nie bardzo mieszczę się w siedzeniach klasy ekonomicznej. W większości samolotów moje kolana są bardzo blisko oparcia siedzenia przede mną. To sprawia, że mój współpasażer nie ma możliwości rozłożyć swojego fotela tak, jak by chciał. Zwykle ludzie okazują zrozumienie dla mojej sytuacji, ale jeden facet okazał się zwykłym chamem..."

Mężczyzna próbował rozłożyć swoje siedzenie, ale nie mógł, bo moje nogi stawiały opór. Odwrócił się, zobaczył co się dzieje i zapytał mnie:

Czy masz coś przeciwko, żebym rozłożył swoje siedzenie?

Odpowiedziałem:

Nie mam, ale to fizycznie niemożliwe. Posunę się na tyle, na ile to możliwe. Dam ci miejsce, ale nie będzie tego za wiele.

Od tego momentu gość zaczął się wkurzać i na siłę próbował rozłożyć fotel. Nie trzeba chyba dodawać, że nie było to dla mnie specjalnie miłe ani komfortowe. Poprosiłem go kulturalnie, żeby przestał, na co typ odpowiedział:

Przestanę, kiedy już rozłożę fotel.

Zdecydowałem, że po prostu go przeczekam. W końcu musi się zmęczyć. Po jakichś 10-15 minutach wezwał stewardessę i zażądał innego miejsca w samolocie. Kobieta odpowiedziała mu, że nie ma innych wolnych miejsc i że będzie musiał się z tym pogodzić. Facet odparł, że chce rozmawiać z pilotem.

Drugi pilot wysłuchał skarg mojego niezbyt sympatycznego współpasażera i powiedział patrząc mu prosto w oczy:

Proszę pana, czy nie zechciałby pan przejść do biznesklasy?

Mężczyzna wstał i wymamrotał coś w stylu "no ku*wa, w końcu". Na co pilot odpowiedział z miłym uśmiechem:

Proszę usiąść. Nie do pana mówiłem.

Po czym skierował wzrok na mnie i powtórzył:

Czy zechciałby pan przesiąść się do biznesklasy?

Chyba nigdy nie widziałem tak wkurzonego człowieka, jak ten facet siedzący przede mną, kiedy przechodziłem obok niego do biznesklasy, gdzie serwowali darmowe drinki...