#1. Czteroletnie dzieci bawiące się w azbestowej piaskownicy na podwórku budynku mieszkalnego w Wittenoom w Australii, 1953 r. Mieszkańcy powszechnie używali azbestowych piaskownic do zabawy dla swoich dzieci.

Philip Noble (po lewej) i jego kumpel Ross Munroe bawią się azbestem w Wittenoom na zdjęciu wykonanym przez ciotkę Philipa, Carol Farber.
Philip został piłkarzem i w wieku 36 lat zmarł na międzybłoniaka. Ross został dyrektorem szkoły średniej i zmarł na międzybłoniaka w wieku 38 lat.
Wszystkie rodzaje azbestu są rakotwórcze dla ludzi. Narażenie na azbest, w tym chryzotyl, powoduje raka płuc, krtani i jajników, a także międzybłoniaka (rak opłucnej i otrzewnej).
Źródło foto: Australijskie Towarzystwo Chorób Azbestowych

#2. Tak wyglądało centrum Las Vegas w 1955 roku.

#3. Rozmowa oficera RAF-u przeprowadzona 8 sierpnia 1945 r. z młodą Chinką, która była wykorzystywana seksualnie w „stacji komfortu” w Rangunie.

Kobiety do towarzystwa to eufemizm, którego zaczęto używać podczas II wojny światowej w odniesieniu do kobiet zmuszanych do pełnienia funkcji niewolnic seksualnych w służbie żołnierzy i oficerów Cesarskiej Armii Japońskiej.

#4. Zakończenie montażu bomby „Fat Man”. To ona później spadnie na Nagasaki 9 sierpnia 1945 roku.

#5. 11-letnia dziewczynka z prowincji Ghor w Afganistanie siedzi obok swojego czterdziestokilkuletniego narzeczonego podczas ceremonii zaręczyn w 2005 roku.

#6. Uwais Achtajew, czeczeński koszykarz, po prostu umieszcza piłkę w obręczy, lata 50. XX w.

Uwais Achtajew, nazywany Wasią Czeczenem, to koszykarz znany ze swojego ogromnego wzrostu (236 cm). Jego kariera była krótka. Grał przez 10 lat w drużynie „Burewiestnik” (Ałma-Ata) w latach 1947-1957. Nie zdobył żadnych znaczących tytułów ani osiągnięć, ale rozmiary Achtajewa sprawiały, że był naprawdę przydatny dla zespołu. Fani uwielbiali giganta. Uwais wniósł ogromny wkład w popularyzację koszykówki w Kazachstanie. Po zakończeniu kariery pracował jako trener męskich i żeńskich drużyn koszykówki Czeczeno-Inguszetii. Zmarł w wieku 47 lat.

Chociaż w 1954 roku został dodany do kadry narodowej ZSRR, w reprezentacji nie rozegrał nawet meczu. Przed igrzyskami olimpijskimi w Helsinkach w 1952 r. Ławrientij Beria zastrzegł, że jeśli chce grać w reprezentacji, musi zmienić narodowość i nazwisko. Achtajew nie zgodził się na udział w reprezentacji na takich warunkach.

#7. Fidel Castro fotografuje rodzinę Chruszczowa. ZSRR, 1963 r.

#8. Ocaleni z katastrofy samolotu w Andach, lot 571, 1972 r.

W 1972 roku samolot przewożący urugwajską drużynę rugby na mecz w Chile rozbił się wysoko w Andach. Z 45 pasażerów i załogi samolotu 33 przeżyło katastrofę, ale tylko 16 udało się doczekać ratunku. Przez 72 dni z rzędu znosili mroźne temperatury i głód, a aby przeżyć, zmuszeni byli do jedzenia ciał zmarłych. W wywiadzie dla National Geographic Roberto Canessa – jeden z ocalałych, który miał wówczas 19 lat – wyjaśniał:

Kanibalizm ma miejsce wtedy, gdy kogoś zabijasz, więc technicznie rzecz biorąc, nazywa się to antropofagią.

Grupa zmagała się z decyzją, czy zjeść swoich nieżyjących przyjaciół, ale ostatecznie nie mieli wyboru; inaczej prawdopodobnie umarliby z głodu.

#9. 13 marca 2007 roku podczas demonstracji politycznej w stolicy Peru modelka Reina Loo rozebrała się. Według dziewczyny, protestowała w ten sposób przeciwko żądaniom terytorialnym Chile wobec Peru i ewentualnej rewizji granic morskich obu krajów.

Po tym, jak modelka zdjęła ubrania, została jedynie w majtkach i z namalowaną na ciele flagą Peru. Rozebrawszy się, dziewczyna wskoczyła do fontanny, skąd 15 minut później została wyprowadzona przez policję, która nadzorowała ład i porządek podczas demonstracji.
Przez cały czas, gdy naga Reina Loo przebywała w fontannie, wokół niej błyskały flesze aparatów dziennikarzy relacjonujących wiec protestacyjny.
Jak stwierdziła sama modelka, chciała w ten sposób zwrócić uwagę na trwający konflikt pomiędzy Peru a Chile o sporne terytoria i granice morskie obu państw.

#10. Po uporczywym wielokrotnym utrudnianiu procesu, Christopher Charles Lightsey został zakneblowany i w końcu sędzia mógł spokojnie odczytać mu wyrok za morderstwo siedemdziesięciosześcioletniego, chorego na raka, Williama Comptona.

Lightsey dźgnął Comptona czterdzieści dwa razy i ukradł jego kolekcję broni. Policja powiązała Lightseya z morderstwem, gdy w lombardzie pojawił się karabin ofiary.

Podczas procesu sędzia wielokrotnie groził usunięciem Lightseya z sali sądowej, jeśli się nie uspokoi. Zabójca wykrzykiwał wulgaryzmy i wykonywał nieprzyzwoite gesty w stronę prokurator Lisy Green.
„Nikogo nie zabiłem! To oszustwo!” – wykrzyknął Lightsey podczas ogłaszania wyroku.
Sędzia nie miał innego wyjścia, jak tylko kazać zakneblować oskarżonego taśmą klejącą i kawałkiem gazy.

Przed morderstwem Comptona Lightsey miał bogatą przeszłość kryminalną.
W latach 1976–1986 został skazany za dwa przestępstwa związane z narkotykami.
Skala przestępstw Lightseya wzrosła w 1989 r., kiedy został aresztowany i oskarżony o molestowanie ośmiu uczniów w szkole Matki Bożej z Guadalupe, gdzie pracował w zastępstwie za innego nauczyciela.

Po wyjściu z więzienia nazwisko Lightseya „wypłynęło” znowu w 1990 roku, kiedy stał się podejrzany o zabójstwo czteroletniej Jessiki Martinez, która mieszkała w tym samym kompleksie apartamentów co Lightsey. Chociaż Lightsey był przesłuchiwany w związku z morderstwem czterolatki, nie dokonano w tej sprawie żadnych aresztowań.

„Wszyscy mordercy, moim zdaniem, to psychopaci” – powiedziała prokurator Lisa Green po skazaniu Lightseya na śmierć. „On (Lightsey) z pewnością pasuje do tego grona”.

Lightsey został skazany na śmierć w 1995 roku i obecnie przebywa w celi śmierci w więzieniu San Quentin w Kalifornii.

#11. Pokój dowodzenia (Situation Room) w Białym Domu, 2011 r.

Na tym zdjęciu zrobionym 1 maja 2011 r. prezydent Barack Obama i urzędnicy bezpieczeństwa narodowego otrzymują aktualne informacje na temat ściśle tajnego nalotu Navy SEAL na pakistańską kryjówkę jednego z najbardziej poszukiwanych mężczyzn w historii, przywódcy Al-Kaidy, Osamy bin Ladena.

Tego wieczoru prezydent podczas transmisji na żywo w telewizji ogłosił, że odpowiedzialny za ataki z 11 września Osama bin Laden został zabity przez żołnierzy Navy SEAL. Fotograf Białego Domu Pete Souza zrobił zdjęcie po tym, jak Obama i jego doradcy zebrali się w małej sali konferencyjnej w pokoju dowodzenia, gdzie misję nadzorował generał brygady Marshall „Brad” Webb. Obama nazwał później ryzykowny nalot, podczas którego helikopter SEAL wylądował w kryjówce bin Ladena, najdłuższymi 40 minutami w swoim życiu, a sekretarz stanu Hillary Clinton powiedziała, że śledziła nalot tak uważnie, że nie zauważyła, że fotograf Białego Domu zrobił im zdjęcie.

#12. Arnold Schwarzenegger ze swoim mechanicznym sobowtórem na planie filmu „Terminator 2: Dzień sądu”, 1991 r.

#13. Wycinek z gazety „Tokio Nichi Nichi Shimbun” z 13 grudnia 1937 r. o „współzawodnictwie” japońskich oficerów podczas masakry w Nanjing w Chinach.

Dwóch japońskich oficerów, Toshiaki Muaki i Tsuyoshi Noda, zorganizowało konkurs na to, kto jako pierwszy zabije mieczem 100 osób, ale straciwszy rachubę, zwiększyli tę liczbę do 150 osób. Wydarzenie to relacjonowała prasa – japońskie gazety „Osaka Mainichi Shimbun” i „Tokyo Nichi Nichi Shimbun” oraz „Japanese Advertiser”.

Podporucznik Muaki i podporucznik Noda wzięli udział w przyjacielskiej rywalizacji, kto pierwszy zabije mieczem stu Chińczyków. Przez długi czas toczyła się równa walka. Kiedy wynik Muakiego wyniósł 89, wynik Nody wynosił 78, w tym momencie Muaki lekko uszkodził ostrze. Stało się to, gdy przeciął jednego Chińczyka na pół od ramienia do uda…

Po kapitulacji Japonii obaj oficerowie zostali aresztowani, skazani, nazwani „wrogami ludzi cywilizowanych” i rozstrzelani w Nankin. W 2005 roku sąd w Tokio potwierdził prawdziwość popełnionych zbrodni.

#14. Rodzina Kardashianów, 1990 rok.

#15. Mord popełniony na 52 cywilnych mieszkańcach miasta Bochnia i okolic na wzgórzu Uzbornia 18 grudnia 1939 r. – dokonany w odwecie za napad na niemiecki posterunek policji.

Dwa dni wcześniej członkowie konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, Jarosław Krzyszkowski i Fryderyk Piątkowski, dokonali napadu na posterunek niemieckiej policji. Zginęło dwóch policjantów, a Krzyszkowski i Piątkowski zostali ranni. Następnego dnia ujęto ich i powieszono na latarni obok posterunku.
W odwecie Niemcy aresztowali 23 mieszkańców Bochni oraz wyprowadzili kolejne 29 osób z aresztu Sądu Grodzkiego. 52 osoby zostały na wzgórzu Uzbornia rozstrzelane przez pluton egzekucyjny.
Była to jedna z pierwszych masowych egzekucji na ziemiach polskich, gdzie zastosowano zasadę odpowiedzialności zbiorowej, wbrew międzynarodowemu prawu.

W poprzednim odcinku