Węgry - kraj pełen cienkich szklanek. Wojna na śnieżki z niespodzianką zakończyć dobrze się nie może. A krwawy dart to już szczyt hardkoru. Zatem jak widać otwieramy kolejną stronę naszej księgi...

Nie powtarzajmy tego! Nigdy! Osobom, których psychika nie jest wypaczona stanowczo odradzamy lekturę, pozostałych zapraszamy, im i tak jest wszystko jedno...

WĘGRY

Miałam 5 lat, a mój brat 8, gdy rodzice zabrali nas na wczasy na Węgry (to były lata 80 więc i zazdrość w oczach sąsiadów uzasadniona). Po kolejnym zwiedzaniu jakiejś uroczej wsi poszliśmy się posilić i napić do restauracji. A jak szaleć, to szaleć, więc poprosiłam o coca-cole, którą dostałam w wysokiej cienkiej szklance, tak cienkiej, że gdy zacisnęłam na niej swe mleczne ząbki, jej górny fragment został mi w ustach. Możecie sobie wyobrazić panikę moich rodziców i błagalne prośby, żebym tego szkła przypadkiem nie połknęła. Nie bardzo wiedziałam, o co ten cały hałas, ale posłusznie wyplułam szklankę (a raczej jej pogryziony przeze mnie fragment) na dłoń mojej rodzicielki, która oddala to co zwróciłam kelnerowi. Nie minęło 5 minut, gdy biegający wokół stolików z innymi dziećmi mój brat, wpadł z całą siłą ośmiolatka na kelnera (tego samego, który zabrał resztki mojej szklanki), niosącego tacę pełną kufli piwa.