Zatrzymane w kadrze – Chłopaki z questem po zioło

#1. Grupa hipisów odzyskujących torby z marihuaną z zamarzniętego jeziora Lower Merced Pass w Parku Narodowym Yosemite, która wypadła z rozbitego samolotu przemytniczego, styczeń 1977 roku.

#2. Andy Warhol tworzący cyfrowy obraz Debbie Harry przy użyciu Amigi 1000, 1985 rok.

W lipcu 1985 roku Commodore zaprezentowała nowy komputer o nazwie Amiga 1000. Pierwsza Amiga składała się z jednostki bazowej, klawiatury i myszy. Dodatkowo posiadała slot rozszerzenia, a na tylnym panelu jednostki bazowej umieszczono złącze klawiatury, port szeregowy, równoległy (używany najczęściej do drukarki), port zewnętrznej stacji dysków, wyjście audio oraz trzy osobne wyjścia sygnału wideo.
Do promocji komputera zaproszono genialnego i kontrowersyjnego artystę Andy'ego Warhola, który na komputerze „narysował” wokalistkę zespołu Blondie, Debby Harry.
Komputer ten miał moc obliczeniową niemal trzystukrotnie mniejszą niż przeciętnej klasy smartfon z roku 2023, a jednak budziło to wtedy ogromne wrażenie. Co ciekawe, Warhol pracował na jeszcze niedokończonym programie graficznym, który co chwila odmawiał posłuszeństwa. Programiści kilkukrotnie tłumaczyli artyście, których funkcji może używać „bezpiecznie”, a których „raczej nie powinien wykorzystywać”.
Warhol tworzył portret Debbie Harry na żywo – teraz całość byłaby ćwiczona setki razy przed taką imprezą albo nagrana wcześniej.
Ze strony Warhola nie była to czysta kurtuazja bądź pragmatyczna chęć zysku. W 1984 roku, kilka miesięcy przed premierą komputera Commodore Amiga 1000 z jego udziałem, Warhol miał okazję spotkać się ze Steve'em Jobsem podczas przyjęcia urodzinowego syna Johna Lennona, Seana.
Prezentem od założyciela firmy Apple był komputer Macintosh. Warhol zafascynował się tym narzędziem, widząc, jak można tworzyć na nim grafikę i jakie drzemią w nim możliwości. Jobs wytłumaczył Warholowi, jak działa myszka, a po paru chwilach artysta nie mógł wyjść z podziwu. – Patrzcie! Udało mi się narysować okrąg! – miał krzyczeć z zachwytu.
Nieprzypadkowo więc, zafascynowany potencjałem sztuki wspomaganej cyfrowo, rok później promował... ówczesnych rywali Jobsa, czyli Commodore i Amigę 1000. Komputer ten stanowił przełom w tamtych czasach, bo większość ówczesnego sprzętu wyświetlała jedynie czarno-białą paletę kolorów lub maksymalnie cztery kolory. Amiga 1000 potrafiła pokazać aż 4096 odcieni barw!

#3. Ojciec Camille Folliet, francuski ksiądz rzymskokatolicki, wspiera i doradza francuskiemu ruchowi oporu za barykadą podczas bitwy o Paryż, która toczyła się od 19 sierpnia 1944 r. do kapitulacji okupacyjnego garnizonu niemieckiego 25 sierpnia 1944 roku.

#4. Tłum na ulicach Piotrogrodu palący symbole monarchii, luty 1917 roku.

#5. Edmund Hillary, pierwszy mieszkaniec Zachodu, który zdobył szczyt Mount Everest, pozuje z artystyczną interpretacją yeti na konferencji prasowej poświęconej wyprawie Silver Hut (nieformalnie nazwanej przez prasę „poszukiwaniami yeti”), 1960 rok.

Wyprawę Silver Hut z lat 1960-61 (formalna nazwa to Himalajska Ekspedycja Naukowo-Alpinistyczna) zainicjowali Edmund Hillary i Griffith Pugh wraz z Johnem Dienhartem z World Books in America (producentami encyklopedii dla dzieci). Wyprawa trwała od września 1960 do czerwca 1961 roku. Była to największa i najdroższa wyprawa, której celem było odnalezienie legendarnego yeti, człowieka śniegu.
Wyprawa zebrała się w Katmandu we wrześniu 1960 roku. Hillary wybrał Rolwāling Valley na start po trzech tygodniach aklimatyzacji. Badacze uznali, że niedaleko tego miejsca znajduje się legowisko yeti. W 1951 roku inni himalaiści, Shipton i Ward, zrobili tam zdjęcia rzekomych śladów stóp człowieka śniegu.
Hillary oznajmił swojej załodze, że zapłaci za yeti, żywego lub martwego, albo... za jego części. Badacze rozmieścili kamery, teleskopy i pułapki w obrębie lodowca Ripimu na wysokości 5700 metrów i... nic. W górskich świątyniach znaleziono kilkanaście artefaktów, które mogły być śladami, pozostałościami po legendarnym mieszkańcu gór. Po późniejszych badaniach okazało się, że należały one do niedźwiedzia tybetańskiego, kóz i pand czerwonych.
Finalnie ekipa wróciła z niczym. Sam Hilary skomentował to w jednym z wywiadów:
„Yeti nie jest dziwnym, nadludzkim stworzeniem, jak sobie to wyobrażano. Znaleźliśmy racjonalne wyjaśnienia większości zjawisk, które przypisane były yeti. [...] Kolejne polowanie na yeti byłoby czystą stratą pieniędzy”.

#6. Modelka i fotograf Bunny Yeager podczas sesji zdjęciowej z Marią Stinger, lata 60. XX wieku, koloryzowane.

#7. Impreza na statku z okazji przekroczenia równika, 1910 rok.

#8. Dyrygent Leonard Bernstein bierze symboliczny udział w burzeniu Muru Berlińskiego, grudzień 1989 roku.

Bernstein w grudniu 1989 roku dał dwa koncerty w Berlinie w okresie świąt Bożego Narodzenia. 24 grudnia 1989 roku, w Wigilię Bożego Narodzenia dyrygował wykonaniem IX Symfonii Beethovena w Berlinie Zachodnim. Dzień później, 25 grudnia, ten sam koncert został wykonany po wschodniej stronie stolicy Niemiec. Podczas drugiego koncertu IX symfonii „Oda do radości” została zamieniona na „Odę do wolności”.

#9. Irlandia Północna, The Bogside, Londonderry, 1971 rok

#10. Sklep sprzedający tytoń i akcesoria tytoniowe, Japonia, 1877 rok.

#11. Rosyjscy obrońcy praw zwierząt protestują przed restauracją McDonald's w Moskwie, 1992 rok.

Napisy na plakatach:
„McDonald's przybył tu dla pieniędzy. My chcemy, żebyście byli zdrowi”,
„Tołstoj powiedział: «Zapomnijcie o mięsie, trzymajcie się pszenicy...»”.

#12. Disneyland około 1955 roku – pierwsze wersje strojów postaci znanych z bajek genialnego Walta.

#13. Vanessa Williams, Eddie Murphy i Yul Brynner, lata 80. XX wieku.

#14. Pies ratowniczy robi sobie niezbędną przerwę, podczas gdy miejskie zespoły poszukiwawczo-ratownicze FEMA szukają ocalałych wśród ruin World Trade Center, 21 września 2001 roku.

#15. Komunistyczna Milicja Obywatelska atakuje protestujących przed Archikatedrą Św. Jana w Warszawie. 1 maja 1983 roku.

Po fiasku czterogodzinnego strajku generalnego, który podziemna jeszcze wówczas „Solidarność” chciała zorganizować 10 listopada 1982 roku, komunistycznej władzy pod dowództwem generała Wojciecha Jaruzelskiego wydawało się, że opozycja została zneutralizowana. Dlatego też Rada Państwa podjęła decyzję o zawieszeniu stanu wojennego od 31 grudnia 1982 roku.
Jednocześnie Sejm przyjął jednak ustawy nadające władzom nadzwyczajne uprawnienia, a także zaostrzono przepisy kodeksu karnego, dotyczące osób „podejmujących działania w celu wywołania niepokoju społecznego”.
W wielu miejscach w niedzielę 1 maja 1983 roku uczestnicy niezależnych demonstracji pokazali władzy, że „Solidarność żyje”. Manifestacje odbyły się nie tylko w największych miastach, takich jak Bydgoszcz, Częstochowa, Gdańsk, Katowice, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Szczecin (10 tysięcy osób), Warszawa czy Wrocław, ale również w mniejszych miejscowościach – w Bochni, Jarocinie, Lęborku, Siedlcach czy Środzie Wielkopolskiej.
W wyniku walk ulicznych tego dnia na polskich ulicach zginęły dwie osoby.

W poprzednim odcinku

Źródła: 1, 2, 3, 4