Bycie nauczycielem.

Uwielbiam uczyć, nienawidzę być nauczycielem.

Meta. Najgorsze doświadczenie, jakie miałem w życiu. Cieszę się, że się od niej nie uzależniłem.

Doprowadziło mnie to do skrajnej paranoi. Byłem zmęczony, ale nie mogłem zasnąć. Moje oczy musiały być cały czas otwarte. Byłem non stop napalony jak cholera i czułem się źle w swojej własnej skórze. Chciałem z niej wyjść. Teraz już wiem, dlaczego osoby na haju cały czas się drapią.

Praca w żłobku. Uświadomiłam sobie, że kocham WŁASNE dzieci, a nie wszystkie dzieci na świecie.

Przeglądanie Devianta.

Komora deprywacji sensorycznej. Myślałem, że będzie to dla mnie odświeżające i terapeutyczne doświadczenie. Zamiast tego miałem atak paniki. Próbowałem to przetrwać, ale po 15 minutach wyszedłem cały zalany łzami i roztrzęsiony. Najwyraźniej niektórzy ludzie muszą być cały czas połączeni ze swoimi zmysłami, aby czuć się... prawdziwie? Poza tym sól wypaliła mi skórę głowy. Jeśli chcesz spróbować, to załóż czepek pływacki.

Okazjonalne romanse. Długoterminowy związek jest o wiele mniej stresujący i przynosi więcej satysfakcji.

Nurkowanie.

Kocham wodę i pływam od dziecka. Ale część mojego mózgu, ta odpowiedzialna za oddychanie, powiedziała stanowcze NIE, kiedy byłam pod wodą dłużej niż 10 minut. Poszłam na nurkowanie kwalifikacyjne. Dopłynęłam do boi, a w drodze powrotnej wyszłam z wody i powiedziałam mojemu instruktorowi co i jak.

Szkoda, że się nie udało. Instruktor powiedział, że mam rok, żeby wrócić i spróbować jeszcze raz. Przejeżdżam obok jego sklepu codziennie w drodze do pracy, ale ani razu nawet nie pomyślałam o tym, żeby się zatrzymać, wejść tam i spróbować ponownie.

Granie na gitarze. Mój nauczyciel powiedział mi wprost, że da mi piątkę za zaangażowanie, jeśli nie zjawię się już więcej na jego zajęciach.

Przespanie się z żoną kumpla. Kumpel poprosił mnie, abym to dla niego zrobił (najwyraźniej to go kręci).

Gry wieloosobowe.

Nie lubię interakcji z ludźmi w prawdziwym życiu i okazuje się, że za tymi wirtualnymi też nie przepadam.

Pozostają mi tylko gry dla jednego gracza.

Jadalne wyroby z konopiami. Witam w krainie ataków paniki i to nie ma znaczenia, czy jestem w kontrolowanym i komfortowym dla mnie otoczeniu, czy też nie.

Kluby nocne. Dorastałem w bardzo religijnym domu, więc nie wolno mi było wychodzić wieczorami. Potem się wyprowadziłem i kiedy zacząłem chodzić na imprezy, odkryłem, że są one dla mnie nudne i bardzo przytłaczające. Nie można nawet normalnie z kimś porozmawiać, ludzie zdają się udawać kogoś innego niż są, byle tylko wyglądać spoko i być może coś zaliczyć. Poza tym w trakcie takiego baletu idzie wydać naprawdę kupę kasy.

Programowanie. Miałem zajęcia na studiach. Profesor powiedział do mnie: „Po prostu baw się tym, jakby to była układanka. To naprawdę fascynujące odkrywać, jak to wszystko działa”.

Nie. To nie jest fascynujące. Siedzenie przy komputerze przez cały dzień było nudne! Cieszę się, że nie muszę tego robić.

Jazda na nartach. To tempu plus moje silne lęki równa się prawdziwa katastrofa. Nie połamałem się w trakcie zjazdu, ale część mojej duszy umarła na zawsze.

Psychodeliki. Dzień po czułem się, jakby rozjechała mnie ciężarówka.

Praca biurowa.