Najpopularniejsza teoria, do której przychyla się duża część naukowców, głosi, że Księżyc powstał w wyniku uderzenia w Ziemię obiektu wielkości Marsa. Było to jeszcze w czasach kiedy nasz świat był relatywnie młody i pogrążony w chaosie. W wyniku zderzenia z Ziemi oderwać miał się fragment płaszcza, którego odłamki za sprawą grawitacji przylgnęły do (pozostałości) obiektu, który w nas trafił. Teoria wielkiego zderzenia wyjaśniałaby, dlaczego Księżyc tworzą lżejsze pierwiastki charakterystyczne dla zewnętrznych warstw Ziemi.

#2. …i związane z nią wątpliwości

Teoria wielkiego zdarzenia dominuje w świecie współczesnej nauki, niemniej jednak do jej całkowitego uznania brakuje kilku istotnych odpowiedzi. Po pierwsze, dlaczego budowa Księżyca jest niemal identyczna do ziemskiej? Gdyby satelita uformował się faktycznie wskutek uderzenia w Ziemię innego obiektu, powinien w jakichś 60% składać się właśnie z owego obiektu. Tymczasem budowa Księżyca wcale na to nie wskazuje. Dlatego zaproponowano też inne, alternatywne teorie – m.in. o tym, że Księżyc wpadł „przypadkiem” w ziemską orbitę albo że zarówno Księżyc, jak i Ziemia ukształtowały się w tym samym czasie. Obie te alternatywy mają jednak jeszcze poważniejsze wady niż oryginalna teoria.

#3. Kształt Księżyca

Wbrew temu, co „można” zaobserwować z Ziemi, Księżyc wcale nie ma kształtu kuli… ani tym bardziej rogalika. W rzeczywistości jest on bardziej owalny, bez mała przypominając cytrynę. Wszystko to przez siły, które kształtowały jego budowę przed miliardami lat. Siły oddziałujące na mniej lub bardziej rozgrzane fragmenty kuli poskutkowały jej zniekształceniem, które to dodatkowo zostało utrwalone za sprawą ziemskiej grawitacji.

#4. Rozmiar Księżyca

Kształt Księżyca okazał się co najmniej nieidealny, natomiast jego rozmiar – wręcz przeciwnie. Okazuje się wprost idealny… przynajmniej do podziwiania zaćmienia Słońca. Idealny stosunek rozmiaru Księżyca do jego odległości względem Ziemi sprawia, że zaćmienia Słońca są wyjątkowo efektowne – z przesłoniętą na czarno tarczą i tylko świetlistą obwódką wokół. Gdyby Księżyc był większy, na jakiś czas po prostu robiłoby się ciemno. Gdyby był mniejszy – cała atrakcja sprowadzałaby się do tego, że ciemniejszy obiekt przesunąłby się na tle Słońca.

#5. Największy Księżyc

Warto wiedzieć, że nasz Księżyc jest największy w Układzie Słonecznym… choć oczywiście nie pod względem wielkości bezwzględnych, bo w tych pierwszeństwo przysługuje Ganimedesowi, księżycowi Jowisza. Ziemski Księżyc pozostaje największy w stosunku do „goszczącej” go planety – jego rozmiar wynosi mniej więcej jedną czwartą wielkości Ziemi. Jeszcze nie tak dawno w tej klasyfikacji prowadził Pluton z Charonem, jednak ten pierwszy nie jest już nawet uznawany za planetę.

#6. Nurkowanie na Księżycu

Przed pierwszym lądowaniem na Księżycu zupełnie nie wiadomo było, czego się spodziewać. Obawiano się m.in., że satelita okaże się pokryty grubą warstwą pyłu, w której lądownik dosłownie zanurkuje, grzebiąc całą misję. Księżyc okazał się, faktycznie, pokryty pyłem, jednak jego warstwa jest tak cienka, że nie miała zupełnie wpływu na żadne z lądowań dokonanych od lat 60. XX wieku. To, że ileś zakończyło się fatalnie w skutkach, to wina wielu kwestii, jednak księżycowy pył nigdy nie był jedną z nich.

#7. Człowiek na Księżycu

Z jakiegoś powodu człowiek nie byłby sobą, gdyby nie zostawił swoich rzeczy wszędzie, gdzie tylko się pojawi – ziemskie oceany tonące w plastiku są tego doskonałym przykładem. Zresztą Księżyc również nie pozostał już wolny bez ziemskich przedmiotów. Oprócz pozostałości statków i maszyn biorących udział w poszczególnych misjach, na Księżycu można znaleźć dzisiaj m.in. dwie piłeczki do golfa, obsceniczne malunki Andy’ego Warhola i przesłanie królowej Elżbiety II. Są też inicjały córki Eugene’a Cernana, jednego z ostatnich ludzi, którzy do tej pory wędrowali po Księżycu.

Źródła: 1, 2, 3, 4