Gdy w 1988 roku policja wszczęła dochodzenie w sprawie tajemniczego zniknięcia jednego z lokatorów - na terenie jej ogródka dokonano makabrycznego odkrycia. Nic nie wskazywało, że sympatyczna Dorothea, która wyglądała jak typowa miła babcia z przedmieścia, skrywa aż tak mroczną tajemnicę.


Fakt, nie miała w życiu łatwo. Urodzona w 1929 roku, straciła oboje rodziców zanim ukończyła 10 rok życia. Mieszkała w sierocińcu, pracowała jako prostytutka, miała czterech mężów i wielokrotnie padała ofiarą przemocy domowej. Wszystkie dzieci, które urodziła albo oddała do adopcji, albo zmarły w młodym wieku. Była wielokrotnie aresztowana i sporo czasu spędziła za kratkami. Swoje "powołanie" znalazła dopiero pracując jako... pielęgniarka opiekująca się osobami starszymi, niepełnosprawnymi, schorowanymi i niedołężnymi.
Na początku odwiedzała potrzebujących w ich domach, z czasem odkryła jednak, że łatwiej i więcej można zarobić przyjmując gości pod swój dach.


Jej prywatny dom opieki cieszył się dużą popularnością wśród pracowników opieki społecznej, ponieważ Dorothea nie wybrzydzała i przyjmowała każdego, uzależnionych od alkoholu, narkotyków, zawsze ludzi słabych, starszych i bezbronnych. Pracowników socjalnych przekonywała, że jej podopieczni nie są w stanie sami się podpisywać, dlatego też to ona zarządzała ich finansami. Odbierała pocztę swoich gości, realizowała ich czeki z instytucji socjalnych, sobie zostawiając lwią część, a im wypłacając niewielkie kieszonkowe. Policja oszacowała, że miesięcznie osiągała dochody w wysokości 5 tys. dolarów.


Ofiarami padali ci goście, którzy zaczynali się skarżyć i narzekać. Zadziwiająco często "wyjeżdżali nagle do rodziny", "popełniali samobójstwa" albo znikali w innych, dziwnych okolicznościach. Zaradna pani domu brała wówczas kolejnego podopiecznego i historia powtarzała się od nowa...


Pierwszą "wpadkę" Dorothea zaliczyła w 1982 roku, kiedy systematycznie podtruwany Malcom McKenzie zgłosił swoje obawy na policję. Jego zarzuty okazały się słuszne i 18 sierpnia 1982 roku pani Puente została skazana na 5 lat więzienia. Podczas odsiadki prowadziła romantyczną korespondencję z niejakim Evertonem Gillmouthem. Po przedterminowym wyjściu na wolność Dorothei już w 1985 roku, para postanowiła się pobrać. Zamieszkali w domku przy 1426 F Street w Sacramento, w stanie Kalifornia i... słuch o Gillmouthu zaginął. Dorothea pobierała jego emeryturę, a zaniepokojonym krewnym mężczyzny tłumaczyła, że starszy pan "zachorował". Taki stan rzeczy trwał przez 3 lata. W międzyczasie przez feralny dom przewinęło się prawie 40 sublokatorów.


Nie wiadomo jak długo trwałby makabryczny proceder Dorothei Puente, gdyby nie rodzina starszego, niepełnosprawnego Alberto Montoyi. Nie dali się zbyć wykrętnym odpowiedziom gospodyni domu i po krótkim okresie wahania zadzwonili na policję. Wizyta stróżów prawa, 11 listopada 1988 roku, w domu przy 1426 F Street nie przyniosła żadnych rezultatów. Sympatyczna staruszka o ujmującym wyglądzie powiedziała, że pan Montoya wyjechał nie podając żadnych powodów i poczęstowała gości kawą i ciasteczkami. Policjanci nie znaleźli nic podejrzanego i już opuszczali posesję, gdy ich uwagę przykuł smród, który dolatywał od strony ogródka.


Tak, Dorothea zdawała sobie sprawę, że gnijące ciała strasznie śmierdzą. Próbowała wielu środków: zasypywała doły wapnem, używała wybielaczy o zapachu silnie cytrynowym, a sąsiadom wmawiała, że pod jej starym domem gniją trupy szczurów.
Jednakże tym razem policjanci nie pokpili sprawy i zdobyli nakaz przeszukania ogródka "babci z piekła rodem". Najpierw odkryli ciało 78-letniej Leony Carpenter, a to był dopiero wierzchołek góry lodowej...


W sumie na terenie jej ogórka wykopano ciała siedmiu osób, poprzednich pechowych lokatorów domu przy 1426 F Street. Wszyscy byli w podeszłym wieku, byli schorowani albo mocno uzależnieni od narkotyków bądź alkoholu i wymagali opieki. Niewielu miało bliskich krewnych, z którymi utrzymywali jakikolwiek kontakt, dlatego też stawali się łatwymi łupami dla przedsiębiorczej staruszki, która inkasowała ich socjalne czeki nawet kilka miesięcy po ich śmierci.

W tym momencie policjanci wykazali się wielką nieostrożnością i dali się, po raz kolejny już, zmylić niewinnemu wyglądowi staruszki, która zarzekała się, że nic o trupach nie wie i poprosiła, czy może wyjść z domu... po zakupy. Uzyskawszy zgodę stróżów prawa (!), szybko udała się na lotnisko i wylądowała w Los Angeles. Tam w barze poznała emeryta, który prawdopodobnie miał być jej kolejną ofiarą. Na swoje szczęście mężczyzna miał w zwyczaju oglądać wiadomości telewizyjne, gdzie rozpowszechniono zdjęcia poszukiwanej Dorothei. Z hotelowego telefonu zadzwonił na policję i pani Puente w końcu trafiła za kratki.


Podejrzewano, że morderczyni może mieć na sumieniu nawet i 15 ofiar. Swoim gościom serwowała wraz z posiłkami śmiertelne dawki środków usypiających i uspokajających. Gdy to nie wystarczyło, starsza pani dusiła swoje ofiary poduszką. Nocą, gdy cała okolica spała, okrutna staruszka zakopywała rozczłonkowane zwłoki w ogródku.

Została oskarżona o dziewięć morderstw (w tym swojego niedoszłego męża oraz jednej współlokatorki jeszcze przed pierwszym aresztowaniem w 1982 roku), ale udowodniono jej tylko trzy. To wystarczyło, by w 1993 roku Dorothea Puente została skazana na podwójne dożywocie bez możliwości ubiegania się o wcześniejsze zwolnienie.
Zmarła z przyczyn naturalnych 27 marca 2011 roku. Do końca swoich dni powtarzała, że jest niewinna. Zarzekała się, że wszyscy mieszkańcy jej domu zmarli z przyczyn naturalnych, jednakże nie potrafiła wyjaśnić, jak ich rozczłonkowane ciała znalazły się u niej w ogródku.


Podczas odbywania kary w więzieniu w Central California Women's Facility w Chowchilla, w stanie Kalifornia pani Puente wydała... książkę kucharską pt. "Gotowanie z seryjną morderczynią. Przepisy Dorothei Puente".
Dom przy 1426 F Street, w którym straciło życie wielu pensjonariuszy dziś służy jako... atrakcja turystyczna. Przy wejściu na posesję znajduje się tabliczka, a na niej napis:

"Intruzi wchodzący na ten teren zostaną odurzeni i zakopani w ogródku”

Źródła: 1, 2, 3